edereen kan wel eens heel uitgelaten zijn, maar wanneer u of uw kind doorschiet in druk gedrag, kan er sprake zijn van ADHD.
De afkorting staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder.In het Nederlands hebben we dit vertaald met Alle Dagen Heel Druk.
Het probleem mag niet worden onderschat.
De “Handicap” ADHD
Een beetje druk is wel gezellig.Dat geldt voor kinderen, dat geldt voor volwassenen.Gangmakers zijn het, die u er prima bij kunt hebben, maar bij sommige mensenschiet hun lichaam en hun aandacht alle kanten uit. Ze zijn nauwelijks in staat zich even op de uitvoering van een opdracht te concentreren. Vaak leidt ADHD tot slechte school- en werkprestaties en sociale vereenzaming, doodeenvoudig, omdat het zo moeilijk is om met ADHD-ers om te gaan.
Vroeger dacht men dat het probleem te maken had met een kleine hersenbeschadiging. Daarom heette ADHD toen nog Minimal Brain Damage.
Overigens toont lang niet iedereen zich even druk. Sommige mensen zijn juist heel stil, dromerig en gedragen zich erg passief. Dat heet dan Attention Deficit Disorder (ADD), maar het ziektebeeld is een broertje van ADHD.Bovendien hebben mensen met ADHD vaak ook nog andere problemen. Denk aan agressie, angsten, ernstige stemmingswisselingen en extreem uitdagende of zelfs vijandige ongehoorzaamheid.
ADHD of niet?
Vaststellen of een kind ADHD heeft of niet, is niet eenvoudig en kost tijd. Het onderscheid met de normale, bij de leeftijd horende problemen. Bovendien kan het kind zich in contact met vreemden, zoals een hulpverlener, in eerste instantie rustig en aangepast gedragen. De situatie is dan zo nieuw en spannend dat het kind geconcentreerd het gesprek kan volgen en opdrachten kan maken. Ook dat bemoeilijkt het stellen van de diagnose.
Wanneer ADHD niet op jonge leeftijd is herkend, is de diagnose op volwassen leeftijd eveneens moeilijk.
De hyperactiviteit is vaak wat afgenomen. maar er spelen allerlei andere problemen, zoals relatieproblemen, depressie of angsten, waarvan de oorzaak na al die jaren moeilijk te achterhalen is.
De diagnose
De diagnose wordt gesteld door een gespecialiseerde arts (psychiater, psycholoog) op basis van gesprekken met en onderzoek van het kind of de volwassene zelf, informatie van familieleden en school(rapporten).
Ook bij volwassenen met ADHD wordt voor de diagnose gekeken naar het gedrag als kind. ADHD ontstaat namelijk vóór het zevende jaar. Verhalen van ouders, broers en zussen en de partner zijn belangrijk, omdat iemand met ADHD zelf vaak te weinig zicht heeft op de eigen bijdrage aan de problemen. Ook wordt vaak lichamelijk onderzoek gedaan om andere oorzaken uit te sluiten.