Onbehandelde ADHD

ADHD heeft een grote impact
op het dagelijks functioneren van het kind,
het gezin en op school, eigenlijk op alles eromheen.
Heeft U het vermoeden dat U kind ADHD heeft,
wacht dan niet met hulp zoeken!!  
Mogelijke gevolgen van onbehandelde ADHD
Als ADHD niet wordt herkend, onderkend en behandeld, kan dat voor
het kind verstrekkende en levenslange gevolgen hebben. De gevolgen
treffen niet alleen de kinderen met ADHD zelf, maar ook hun familie en
hun verdere sociale omgeving.
Verdwijnt ADHD met het ouder worden?
ADHD is geen zuivere ontwikkelingsstoornis die er met de puberteit
‘uitgroeit’. Bij ongeveer een derde van de kinderen met ADHD
verminderen de problemen weliswaar naarmate ze ouder worden,
maar bij 30 tot 60% blijven de symptomen in meer of mindere mate
aanwezig, ook als ze volwassen zijn.
Ook al is ADHD niet te genezen, ADHD is wel effectief te behandelen.
Een behandeling van ADHD is er dan ook op gericht de symptomen
zo te verminderen dat de betrokkenen zich zo normaal mogelijk verder
kunnen ontwikkelen. Het is belangrijk dat bij de behandeling alle levens-
gebieden voor ogen worden gehouden, zodat kinderen en jongeren met
ADHD een normaal sociaal leven kunnen leiden, een gezond gevoel van
eigenwaarde kunnen ontwikkelen en de kans krijgen op een (volwassen)
leven dat niet steeds in de weg wordt gestaan door deze stoornis.
Hoe wordt ADHD behandeld?
Als eenmaal de diagnose ADHD is gesteld, rijst de vraag hoe de ADHD
te behandelen. Het belangrijkste doel van de behandeling is het hyperactieve
en impulsieve gedrag en het gebrek aan aandacht zoveel mogelijk onder
controle te krijgen. In de voorbije jaren zijn de mogelijkheden om ADHD
doeltreffend te behandelen aanzienlijk verbeterd.
Deskundigen uit de hele wereld zijn het erover eens dat de behandeling
van ADHD moet bestaan uit verschillende elementen (ook wel multimodale
therapie genoemd).
De “twee belangrijkste pijlers” van de behandeling van ADHD zijn
 
1.
Psychotherapie, gedragstherapie, psycho-educatie en/
of pedagogische training:
– informatie en advies over ADHD aan patiënten, ouders en leerkrachten
– gedragstherapie van het kind, de jongere of de volwassene
– interventies in het gezin (gezinstherapie)
– pedagogische training van ouders
– pedagogische training van leerkrachten
2.
Gebruik van geneesmiddelen
Het gebruik van medicijnen bij de behandeling van ADHD, heeft naast
het hanteerbaarder maken van de symptomen, ook tot doel de niet-
medicinale therapie.  Ze kunnen ertoe bijdragen dat de persoon met
ADHD beter benaderbaar en aandachtiger wordt. Hoe de behandeling in
een individueel geval moet worden aangepakt, wordt vooral door de
behandelend arts bepaald.
Wanneer gedragstherapie?
Gedragstherapie wordt toegepast bij kinderen; voor volwassenen is
deze behandelvorm nog niet ontwikkeld. Het doel van een gedrags-
therapie is de gedragspatronen van hyperactiviteit, impulsiviteit en
gebrek aan aandacht af te leren en nieuwe gedragspatronen aan te
leren. Uit onderzoek blijkt dat de combinatie van gedragstherapie en
medicijnen een beter effect heeft dan een gedragstherapie alleen.
Training van de ouders
De informatieverstrekking (psycho-educatie) aan de ouders is een
belangrijk element in de behandeling van ADHD. Het dagelijks omgaan
met ADHD is iets dat vooral van de ouders bijzondere gedragsstrategieën
vereist.
Waarom ook training voor leerkrachten en begeleiders?
De meeste kinderen met ADHD hebben door hun aandoening de
nodige problemen op school. Daarom is het goed ook leerkrachten en
begeleiders bij de behandeling van een kind met ADHD te betrekken.
Op school moet een kind niet alleen de leerdoelen bereiken, maar daar
vindt ook zijn sociale ontwikkeling plaats. Training op school kan behalve
de kinderen met ADHD zelf ook hun leerkrachten en medescholieren helpen
beter met ADHD om te gaan in het leven op school. In zo’n training leren
leerkrachten en begeleiders ook om tegenover kinderen en jongeren met
ADHD duidelijke gedragsregels te hanteren (bijvoorbeeld zo weinig mogelijk
afleiding, vaste structuren, duidelijke verwachtingen en een onmiddellijke en
regelmatige feedback).
Een nauw contact tussen ouders, leerkrachten, opvoeders en de arts is
wenselijk, zodat de ontwikkeling van het kind ook in de school en in het
gezin individueel beoordeelt en ondersteund kan worden. Het resultaat
van de behandeling is niet onmiddellijk zichtbaar. Zoals bij vele andere
aandoeningen is het resultaat van de behandeling het grootst, als zowel
de behandeling als de samenwerking tussen de betrokkenen over een
lange tijd en continu verloopt.
Wanneer beginnen met behandelen?
Er zijn geen algemene richtlijnen te geven wanneer een behandeling
precies moet worden begonnen. Dat is afhankelijk van de aanwezigheid
van symptomen en van de beperkingen die de betrokkene daarvan
ondervindt.
Welke therapie voor wie op welk moment nodig is, kan alleen de
behandelend arts, na goed onderzoek, beslissen. In het algemeen kan in
ieder geval gezegd worden dat de gedrags- problemen zo vroeg mogelijk
worden behandeld, om een ongunstige ontwikkeling voor het kind en de
gevolgen daarvan zoveel mogelijk te voorkomenl. Bewust en verantwoord
omgaan met een medicamenteuze behandeling is heel belangrijk.
De medicatie is geïndiceerd bij kinderen vanaf 6 jaar.